สวนทุเรียนเจอพิษโควิด-19 ระบายผลผลิตได้แค่ 50%

Interview: คุณเสริมศักดิ์ เปรมกมล เจ้าของสวนทุเรียนจังหวัดระยอง

สวนทุเรียนเจอพิษโควิด-19 ระบายผลผลิตได้แค่ 50% เหตุไฟลต์บินน้อย ส่งออกลำบาก ในประเทศเจอทั้งปัญหาเคอร์ฟิว ปัญหากำลังซื้อต่ำ ทำยอดขายตก หันไปขายออนไลน์ ก็เจอปัญหาจัดส่งล่าช้า จากเดิม 2 วันถึง กลายเป็น 10 วันยังไม่ถึง ทำให้ทุเรียนสุกงอมเสียหาย แต่รวมๆ แล้วราคาทุเรียนยังดี ทำให้ไม่ขาดทุน แค่กำไรน้อยกว่าทุกปี

ถึงตอนนี้ สถานการณ์ทุเรียนออกจากสวนเป็นอย่างไรบ้าง

ตอนนี้ยังออกไปได้ครึ่งเดียว เพราะปีนี้อย่างที่รู้กันคือเจอปัญหาโควิด-19 ส่วนที่เหลืออีกครึ่งนั้นต้องบอกว่าปีนี้รถที่เขาเคยมารับ เขาก็ไปขายยาก เลยเอาไปน้อย และมีปัญหาเรื่องเคอร์ฟิวด้วย เพราะรถวิ่งก็ต้องทำเวลา แล้วปกติส่วนใหญ่ก็จะขายกลางคืน แต่ปัจจุบันนี้กลางคืนก็ขายไม่ได้ ก็เลยมีผลกระทบกับชาวสวนบ้าง

ที่ว่ามีล้งจีนมาเหมาที่สวน ตอนนี้ยังมีอยู่หรือไม่

ก็ยังมีอยู่ แต่สวนของผมเป็นทุเรียนพรีเมียม ก็ไม่ได้ให้เหมา โดยทุเรียนที่สวนจะมีก้านยาว หมอนทอง และพันธุ์ใหม่ๆอีกหลายพันธุ์

ที่สวนจะเน้นขายในประเทศ

ก็มีส่งออกด้วย แต่ว่าที่ส่งออกทางไฟลต์บินตอนนี้มันยากขึ้น เมื่อก่อนไฟลต์บินจะเปิดหลายสาย แต่ตอนนี้มีจำกัด ก็มีผลกระทบพอสมควร

ราคาที่ซื้อขายกันหน้าสวนปีนี้

ก็ยังดี แต่ของจะระบายยาก พอทุเรียนสุก ก็ต้องหาตลาดตามหน้าโรงงาน คือจะขายได้เท่าไหร่ ก็ต้องขายไปก่อน

ปีนี้ขายกิโลกรัมละเท่าไหร่

ส่วนใหญ่ถ้าเป็นทุเรียนหล่นวันนึงก็หล่นประมาณ 100-150 กิโลกรัม ก็เอาไปขายเป็นลูก ผลกระทบก็มี ถามว่าขาดทุนหรือไม่ ก็ไม่ขาดทุน พออยู่ได้ ซึ่งมีสวนที่ทำแบบเราน้อย ถ้าทำแบบผมจะลงทุนต่ำ ลงทุนไม่เยอะ

ปีนี้ทุเรียนติดลูกเยอะไหม

ติดเยอะกว่าปีที่แล้ว แต่ขายต่อลูกสู้ปีที่แล้วไม่ได้

เรื่องหน้าแล้งไม่มีปัญหา

เรื่องน้ำของผมไม่ขาด เพราะสวนติดกับแม่น้ำ แต่ว่าสภาพอากาศมันร้อนกว่าทุกปี ทำให้ลูกที่ออกมาไม่โตเท่าที่ควร

แล้วคนที่ไปกินทุเรียนในสวน แบบบุฟเฟต์ ยังมีไหม

ปีนี้ไม่มีเลย ปิดตายไปเลย เพราะเรื่องโควิด-19 ส่วนตัวก็กลัว ผู้บริโภคก็กลัว ต่างคนต่างกลัว เลยไม่มากัน และผมก็ไม่เปิด ทุกปีๆเปิดเยอะมาก แต่ปีนี้ มีลูกค้าเขาจะขอเข้า แต่ผมก็ไม่ให้เข้า คือเราต้องทำตามนโยบายรัฐบาลด้วย ก็ช่วยกัน

ปีนี้คนซื้อ กำลังซื้อเป็นอย่างไร

อย่างคนซื้อทุเรียนพรีเมียมยังมี คนกลุ่มหนึ่งยังมีกำลังซื้ออยู่ เขาก็ไม่บ่น ขอให้เป็นของที่อร่อย

เท่าที่สังเกตปีนี้ ที่กรุงเทพฯ มีรถที่เอาทุเรียนมาขายตามท้องถนนน้อยมาก

เขากลัวเอาไปแล้วจะขายไม่ได้ เคอร์ฟิวบ้างอะไรบ้าง ทุเรียนจะขายได้ก็ช่วงเวลากลางคืน พอประกาศเคอร์ฟิว เขาก็ไม่กล้าเอาไปขาย

แล้วที่เคยไปขายหน้าโรงงานแถวระยอง โรงงานหยุดหรือไม่

ไม่หยุด โรงงานแถวบ้านผม แถวอำเภอผม เป็นโรงงานไม้ยางพารา ส่วนใหญ่ไม่หยุด ก็ยังพอระบายได้ ทุเรียนสุก ทุเรียนหล่นก็ยังพอระบายได้ แต่ถามว่าจะได้ดีตามปีที่แล้วไหม คือปีที่แล้วไม่ค่อยมีหล่น ส่วนปีนี้หล่นวันนึง 100-150 กิโลกรัม

แรงงานที่มาเก็บทุเรียน ยังมีอยู่หรือไม่

ที่สวนใช้แรงงานครอบครัว

เมื่อก่อนหลายสวนใช้แรงงานต่างชาติมาเก็บทุเรียน แต่พอเจอโควิด-19 เป็นอย่างไร

ส่วนหนึ่งกลับบ้าน อีกส่วนกลับไม่ได้ เขาก็ติดค้างภายในประเทศ ยังมีอยู่ แรงงานไม่ขาด

อยากให้ทางการ ช่วยอะไรบ้าง

พูดถึง มันก็ทั่วไป ไม่อยากให้ช่วย จะไปร้องขอแบบไหน เพราะมันเกิดผลกระทบทั่วไป ทุกหย่อมหญ้า เราก็รู้ๆกันอยู่ ต้องช่วยเหลือตัวเองไปก่อน

ขายผ่านทางออนไลน์มีหรือไม่

มี ผมขายอยู่ แต่มีปัญหาเรื่องระบบขนส่ง อย่างเคอรี่ เมื่อก่อน 2 วันถึง เดี๋ยวนี้เราส่ง 10 วันยังไม่ถึงเลย ของก็เสียหาย ตอนนี้ก็ใช้บริการของไปรษณีย์อยู่ แต่ก็มีปัญหาอีก เพราะเขาก็หยุดบ่อย วันนักขัตฤกษ์เขาก็หยุดหมด ก็มีผลกระทบอีก คนสั่งซื้อทางออนไลน์เยอะพอสมควร แต่เราไม่สามารถที่จะส่งได้

พวกตลาดนัด ตลาดริมถนน ปิดหรือไม่

ปิดหมด ทางการเขาไม่อยากให้มารวมตัวกัน ก็เข้าใจ เราต้องช่วยกัน เพราะถ้าระบาดมา แล้วติดขึ้นมาเหมือนต่างประเทศ เราก็ยิ่งฟื้นตัวช้าไปใหญ่

คิดว่าทุเรียนจะหมดสวนช่วงไหน

ปลายเดือนมิถุนายนก็น่าจะเบาบางแล้ว ส่วนราคาก็ไม่น่าจะขึ้นจากนี้ เพราะโควิด-19 มองว่ามันจะอยู่อีก 1-2 เดือน ราคาไม่น่าจะขึ้น

อย่างตอนนี้มีแบงก์อย่าง ธ.ก.ส.ให้ความช่วยเหลือเกษตรกร มีไปขอความช่วยเหลืออะไรหรือไม่

ผมไม่ได้ไปขอ เพราะไม่ได้ขัดสนอะไรตรงนี้ ก็เลยให้คนที่เขาขัดสนไปดีกว่า เราไม่ขัดสน ก็พยายามพยุงตัวเองให้รอดไปได้ ซึ่งตอนนี้ผมปลูกทุเรียนอยู่ 60 ไร่ นอกจากนี้ยังมีลองกอง ขนุน อย่างไรก็เห็นใจทุกภาคส่วน ยังดีที่คนไทยร่วมมือกัน ก็ยังโชคดีอยู่ ผมว่าอยู่ประเทศไทย ยังดี เพราะคนไทยเชื่อฟังง่าย ขอความร่วมมือก็ให้ความร่วมมือดี